“Krąg mężczyzn – Podróż do męskości” to seria pięciu spotkań w gronie mężczyzn. Rozmawiać będziemy w bezpiecznej przestrzeni o ważnych dla nas tematach.
Kiedy startowałem z podcastem “Podróż do męskości” 19 czerwca 2023 roku, w dniu 49 urodzin nie sądziłem, że spotka się on z tak dużym, pozytywnym odzewem. W tym czasie nagrałem 20 rozmów, z czego 18 zostało już opublikowanych. Temat, który najczęściej się powtarzał, to depresja, efekt wielu zaniedbań z naszej strony.
Świat potrzebuje dojrzałych mężczyzn
W wyniku tych rozmów i własnego doświadczenia postanowiłem zająć się głębiej zdrowiem psychicznym, a co za tym idzie kondycją współczesnego mężczyzny. Czytam dużo na ten temat, zarówno książek jak i dostępnych raportów. Niestety, kolorowo nie jest. Przed nami dużo do nadrobienia. Dziesiątki lat zaniedbań zrobiły swoje. A słowo, które napisałem przed kilkoma miesiącami nabrały jeszcze bardziej na znaczeniu:
Potrzebujemy mądrych, dojrzałych mężczyzn. Ich brak w życiu każdego niesie negatywne skutki.
Uwolnić męską moc
W październiku ubiegłego roku wyjechałem na czterodniowe warsztaty “Męska siła”. W gronie 16 mężczyzn pracowaliśmy nad różnymi elementami naszego życia. Nie wchodząc zbyt głęboko, bo to co wydarzyło się na warsztatach, zgodnie z obowiązującymi zasadami, jest objęte tajemnicą, napiszę tylko, że to był rewelacyjny dla mnie czas, po którym naprawdę poczułem moc. Jest coś niezwykłego w szczerym, otwartym spotkaniu mężczyzny z mężczyzną. Po powrocie do Gdańska zapragnąłem zaprosić innych do podobnego spotkania. Stąd pomysł, który dojrzewał kilka miesięcy, KRĘGU. Nie będzie to żadna terapia, a spotkanie mężczyzn, którzy porozmawiają w wolności, o ważnych tematach.
Czym jest krąg mężczyzn?
To bezpieczna przestrzeń, w której mężczyźni mogą wyrażać, to co im leży na sercu. Otrzymać uwagę, empatię, współczucie, zrozumienie, wzmocnienie, wsparcie i inspirację do działania. Naczelną zasadą jest PRAWDA. Ego zostaje wyautowane, bo celem nie imponowanie komuś czy wywarcie wrażenie. Chodzi o to, żeby NAPRAWDĘ dzielić się sobą.”
Jak to będzie wyglądało?
Spotkanie trwać będzie dwie godziny. Za każdym razem będę przygotowywał fragment z książki. Po wysłuchaniu go podzielimy się tym, co on w nas wywołuje. Jakie budzi emocje. Na początek pięć spotkań, co dwa tygodnie, podczas których będziemy pochylać się nad konkretnym tematem:
Czy mężczyzna potrzebuje drugiego mężczyzny. Jakie są nasze doświadczenia (23.04)
Emocje – wróg czy przyjaciel mężczyzny? (7.05)
Zbyt mało ojca (21.05)
Czego pragną kobiety od mężczyzn? (4.06)
Męska siła (18.06)
Zasady podczas kręgu
A wszystko z szacunkiem i zasadami, które prezentuję poniżej:
Bądź obecny i autentyczny podczas spotkania, dzielenia się;
Mówi jedna osoba, nie przerywamy sobie;
Słuchamy się z szacunkiem;
Dzielimy się własnymi doświadczeniami, przemyśleniami;
Nie oceniamy;
Nie doradzamy;
Nie dzielimy się opiniami na temat tego co usłyszmy, chyba że osoba mówiąca wyraźnie o to poprosi;
Zachowujemy poufność – Co w kręgu zostaje w kręgu 🙂;
Stosujemy komunikację bez przemocy;
Wyłączamy telefony komórkowe na czas trwania spotkania;
Nie przystępujemy do kręgu pod wpływem jakichkolwiek środków odurzających, alkoholu.
Niezbędne informacje
Startujemy: 23 kwietnia 2024 roku – spotkania odbywają się co dwa tygodnie. Kolejne terminy: 7.05, 21.05, 4.06, 18.06
Godzina: 19 – 21
Miejsce: Centrum Psyche, ul. Danusi 6, Gdańsk Wrzeszcz, wejście z lewej strony kamienicy, pod ubezpieczeniami
Koszt: 50 złotych spotkanie, 250 złotych całość – przy jednorazowej wpłacie zniżka 5 złotych od spotkania, czyli 225 złotych za całość
Na miejscu: kawa, herbata, woda, coś do przekąszenia, dobra atmosfera
Liczba miejsc: 10 – decyduje kolejność zapisów i wpłat
Kontakt: Marcin Dybuk, marcin.dybuk@gmail.com
UWAGA: LICZBA MIEJSC OGRANICZONA. DECYDUJE KOLEJNOŚĆ ZGŁOSZEŃ NA MAILA: marcin.dybuk@gmail.com i wpłata minimum 50 złotych (numer konta Mbank: 61 1140 2004 0000 3402 2719 6640 z dopiskiem Krąg oraz imię i nazwisko)
PO ZGŁOSZENIU SKONTAKTUJE SIĘ Z KAŻDYM OSOBIŚCIE.
Mam nadzieję, że do zobaczenia. Już nie mogę się doczekać tego spotkania.
Chcesz być szczęśliwy? Zadbaj o jelita, które są naszym drugim mózgiem. W tym zdaniu nie ma ani odrobiny przesady. Przekonaj się słuchając rozmowy z Anną Baran, dietetyczką i psychodietetyczką.
Nikt nie odpowiedział prawidłowo na pytanie:
– Ile serotoniny, hormonu szczęścia produkuje mózg, a ile jelita?
Moi rozmówcy, a było ich kilku słusznie zauważyli, że tak postawione pytanie sugeruje, że jelita muszą produkować dużo hormonu, który decyduje o wielu aspektach ludzkiego zdrowia. Najbliżej były dwie osoby, które postawiły na mózg 30, a na jelita 70 procent. Prawda jest jednak taka, że różnica jest jeszcze większa na rzecz jelit, które wielu z nas traktuje po macoszemu. Okazuje się, że troszczenie się o ich prawidłową pracę opłaca się nam i to bardzo!!! Wtedy jelita odwdzięczają się nam garściami, a nawet wieloma garściami SZCZĘŚCIA.
Jakie tajemnice ukrywają jelita?
W rozmowie z Anną Baran, vel ThermoAnkaa, odkrywamy tajemnice, które przed nami ukrywają jelita. Choć określenie, że coś ukrywają, jest przesadzone. Po prostu dopiero od niedawna eksperci zaczęli badać zależność naszej kondycji psychofizycznej od prawidłowej pracy jelit. Okazuje się, że mają one ogromny wpływ na ludzkie funkcjonowanie. Odpowiadają w dużym stopniu za emocje, pamięć, koncentrację, motywację, a nawet moralność. Ich zaniedbanie prowadzi do wielu różnych chorób, m.in. depresji.
Z podcastu dowiecie się m.in.:
dlaczego eksperci nazywają jelita drugim mózgiem
jakie hormony i ile produkują jelita
co się dzieje, kiedy je zaniedbujemy
jak warto dbać o największego!!! producenta dobrych emocji
dlaczego zbyt częste jedzenie nam szkodzi i co to oznacza, że sięgamy po nie zbyt wiele razy
dlaczego w życiu ma znaczenie z jakimi ludźmi obcujemy
dlaczego serotonina jest droższa niż złoto i co wspomaga w pracy naszego organizmu
czy warto kupować probiotyki w aptekach
na ile minut zjedzenie słodkiego poprawia na humor
poznacie listę dobrych priobiotyków
Ważnym tematem rozmowy z Anią jest także jej doświadczenie depresji. ThermoAnkaa tłumaczy dlaczego, kiedy dowiedziała się, że choruje poczuła wielką ulgę i w jaki sposób oprócz leków i psychoterapii w walce pomogła jej dieta.
Zapraszam do rozmowy Marcin Dybuk marcin.dybuk@gmail.com
Życzę dobrego dnia, wieczoru, nocy (kto wie kiedy słuchacie) i dziękuję, że jesteście i wspieracie mnie w tej podróży (POSTAW KAWĘ AUTOROWI).
Dziękuję Tomaszowi Snake Kamińskiemu za realizację dźwiękową
Depresja jest demokratyczna. Dotyka ludzi w każdej grupie społecznej. Nie warto się jej wstydzić. Poznaj znanych i lubianych w Polsce i na świecie, którzy zmagali się z chorobą. Piosenkarki i piosenkarze, aktorki i aktorzy, sportowcy, naukowcy, politycy czy celebryci.
Nie warto się wstydzić depresji. Obawiać się stygmatyzacji. Kiedy boli nas ząb idziemy do dentysty, kiedy mamy problemy z sercem udajemy się na wizytę do kardiologa, a kiedy cierpimy z powodów psychicznych powinniśmy udać się do psychiatry. Zanim będzie za późno. Poniższa lista pokazuje, że można z pomocą ekspertów poradzić sobie z depresją i wieść dobre życie, choć prawda jest też taka, że nie zawsze się udaje. Niekiedy chory czeka zbyt długo, dlatego jeśli czujesz od dłuższego pustkę w życiu i smutek idź do psychiatry lub psychoterapeuty i porozmawiaj o tym co się dzieje w twoim życiu. Być może i ty potrzebujesz pomocy.
Pomóż sobie (lub komuś, kogo znasz) posłuchaj rozmowy z Mateuszem Kawką, psychiatrą:
Piosenkarka Kasia Kowalska „Dla mnie szklanka może być do połowy pełna, ale za to wypełniona trucizną. Mam taką naturę, że zawsze widzę ciemne strony (…). Nie umiem się do końca niczym cieszyć” – wyznała kilka lat temu w wywiadzie dla „Vivy!”.
Sebastian Fabijański w książce „Bóg w wielkim mieście” opowiedział o zmaganiach z depresją. „Depresja to określenie medyczne, ale tak to można nazwać. Codziennie budziłem się z poczuciem braku jakiegokolwiek sensu (…) Odizolowałem się wtedy od całego świata. Nie chciałem się z nikim spotykać” – mówił aktor.
Zofia Zborowska-Wrona także szczerze opowiedziała o depresji. „Pamiętam, jak leżałam na łóżku nieruchoma i miałam wrażenie, że zalewa mnie czarna maź (dosłownie) bezsilności i smutku. Nie byłam w stanie się ruszyć, łzy leciały mi ciurkiem, przestałam jeść… I to był moment, w którym zdałam sobie sprawę, że mimo gigantycznego wsparcia męża, rodziny i przyjaciół, nie dam rady. Nie bójcie się prosić o pomoc. Dbajcie o siebie i swoje zdrowie psychiczne. Psychoterapeuta lub psychiatra w dzisiejszych czasach to nie wstyd” – napisała na Instagramie.
Małgorzata Foremniak również walczyła z depresją. „Zawsze jest moment krytyczny. Możesz utonąć albo się wynurzyć. Któregoś dnia nad ranem pomyślałam: »Czy kogoś obchodzi, że w jakimś pokoiku jest strzępek kobiety i wali łbem o mur? Do kur… nędzy, Foremniak, albo wóz, albo przewóz!«. Każdy kryzys jest szansą na powtórne narodziny. Jestem przykładem, że można z tego wyjść” – powiedziała w wywiadzie dla „Twojego Stylu”.
Michał Malitowski, juror programu “Taniec z gwiazdami” kilka lat temu po raz pierwszy opowiedział o depresji. Wyznał, że nawet planował samobójstwo. „Czułem, że nic nie czułem. Czułem absurd świata, niechęć do życia, totalne rozłożenie. (…) Zgłosiłem się do lekarza, jak już nie mogłem żyć. Gdy poszedłem do niego pierwszy raz, odpuściło wszystko, zrezygnowałem” – mówił w audycji Radia Zet „Niezły pacjent”. Malitowski cierpi także na chorobę afektywną dwubiegunową.
Maria Peszek jakiś czas temu opowiedziała o depresji. „Czułam się, jakby ktoś mi wyjął wtyczkę z kontaktu. Przez rok wszystko było bólem i chaosem. Chciałam umrzeć” – mówiła artystka na łamach „Polityki”.
Edyta Pazura „Myślałam, że po tym wszystkim, nic mi już nie zaszkodzi i przyszła ona… Pani Depresja. Wiem, że depresja nie musi przyjść wtedy, kiedy jest źle. Czasami wystarczy mały impuls. Myślałam, że po moich doświadczeniach jestem jak czołg – niezniszczalna” – opowiedziała żona Cezarego Pazury na YouTube.
Katarzyna Cichopek przeżyła moment załamania po porodzie. „Miałam poważny kłopot. Przeżyłam koszmar. Bardzo długo wracałam do formy – tak fizycznej, jak psychicznej. Co więcej, wszystkie mamy dookoła zapewniały mnie, jak to jest pięknie i wspaniale, gdy już urodzi się dziecko, a ja, ku mojemu przerażeniu, wcale tego nie czułam. Miałam do siebie pretensje o to, że nie jest tak, jak być powinno. Uznałam, że jestem po prostu gorsza od innych” – powiedziała aktorka w rozmowie z „Na żywo”.
Justyna Kowalczyk jakiś czas temu mówiła: „Od ponad roku mam zdiagnozowane stany depresyjne. Od ponad półtora roku walczę z bezsennością. Może by się zebrało kilkadziesiąt nocy, które w tym czasie normalnie przespałam. (…). W pewnym momencie byle posiłek bywał wystarczającym powodem do wymiotowania” – powiedziała w rozmowie z „Gazetą Wyborczą”.
Kayah przeżyła trudny czas po porodzie syna. „Przez pół roku miałam depresję poporodową. Mój syn płakał cały czas, przez pierwszy rok nie spał ani jednej nocy. Byłam wykończona” – powiedziała w rozmowie z „Vivą!”
Edyta Bartosiewicz „W tym roku kończę ośmioletnią psychoterapię. Wcześniej wstydziłam się jako osoba publiczna prosić o pomoc. Pokazać się jako ta słaba, nic niewarta, kulejąca” – mówiła Edyta Bartosiewicz „Vive!” w 2013 r.
Justyna Nagłowska żona Borysa Szyca też zmagała się z depresją. „Ta choroba od lat nie jest mi obca. Dotyka też coraz większą liczbę ludzi. Po cichu zabiera ich z tego świata. Nie rozumieją jej bliscy cierpiących osób, jest często bagatelizowana – kwitowana stwierdzeniem – »Ogarnij się«. (…) Na czas trwania ciąży wycofałam się z poruszania tego tematu publicznie, dla naszego dobra, bo to zawsze generuje spore emocje” – napisała na Instagramie, będąc w ciąży z trzecim dzieckiem.
Dorota Stenka „Budziłam się rano i zanim otworzyłam oczy, chciało mi się płakać. Jakbym straciła sens życia. Smutek się nasilał, czułam, jak spadam na dno” – mówiła aktorka w wywiadzie dla „Twojego Stylu”.
Urszula Dudziak „Żyłam w obcym kraju, na innym kontynencie, z dala od rodziny. Ogarnęła mnie taka depresja i paraliż, że chodziłam w szlafroku i w kółko płakałam. Nie miałam jeszcze tego, co wykształciło się we mnie potem, po spotkaniu Jerzego Kosińskiego: systemu odpornościowego, który pozwoliłby mi z tego wyjść” – mówiła Dudziak w wywiadzie dla „Gali”.
Bartek Jędrzejak, „Wiem, co to jest za walka i czym okupiona (…) Walczyłem pod opieką lekarza, psychologa i najbliższych. Wiedzieli tylko oni. Każde wyjście z domu, każdy program były jak wysokogórska wspinaczka. (…) Walka trwała ponad rok. Udało się. I Wam się uda. Nie bójcie się wizyt u lekarza, nie bójcie się wsparcia psychiatry i psychologa” – wyznał dziennikarz i prezenter telewizyjny.
Agata Młynarska „Wiele razy zdarzało mi się nie mieć siły na nic, nawet na zmycie makijażu, na wstanie z łóżka. Działałam na automatycznym pilocie, z wyuczonym uśmiechem, który odczuwałam jako fizyczny ból. Bolało mnie zresztą całe ciało. Nie mogłam spać, budziłam się nad ranem z nieuchwytnym niepokojem, myślówą, drżeniem serca” – napisała na Instagramie.
Małgorzata Potocka „Mnie bardzo pomogły rozmowy z psychoterapeutą, czytanie książek na ten temat. Potem aktywność fizyczna – przez lata biegałam codziennie po kilkanaście kilometrów… Na początku brałam też leki przeciwdepresyjne. Proszę, nie lekceważcie depresji!” – mówiła aktorka w rozmowie z „Na żywo”.
Alżbeta Łęska „Choć nie wyglądam na kogoś, kto może mieć z tym coś wspólnego, to uwierzcie mi, że jest mi to bardzo bliski temat… Łzy, brak wiary w siebie, czarne scenariusze, ściśnięty żołądek i brak chęci wyjścia z łóżka – znam to bardzo dobrze, ale przez to, że miewam te momenty, pracuję nad tym, żeby znaleźć sposób, jak pozbywać się tego z głowy i znaleźć złoty środek, żeby nigdy nie wracały” – wyznała aktorka.
Olaf Lubaszenko przeszedł depresję i zaapelował o niekierowanie się stereotypami. „Mógłbym napisać sporo o swoich doświadczeniach, ale nie chcę się »głupio wymądrzać«. Stereotypy, banały, obiegowe opinie, te wszystkie »weź się w garść« i »przestań się nad sobą rozczulać« bardzo szkodzą sprawie. Proszę, tylko żebyście poczytali o tej chorobie, bo może ktoś w waszym otoczeniu potrzebuje pomocy” – wyznał na Instagramie.
Anna Wendzikowska walczyła z depresją po porodzie córki. Na Instagramie aktorka wyznała, że choroba zabrała jej bardzo ważną osobę w jej życiu.
Julia Wróblewska często w mediach społecznościowych opowiada o walce z zaburzeniami psychicznymi. Młoda aktorka wspiera innych i pokazuje, że dzięki lekarzom i odpowiednim środkom farmakologicznym można pokonać wszelkie przeciwności.
Katarzyna Cerekwicka wyznała, że zmagała się z depresją w trakcie studiów. Piosenkarka podkreśliła, że przetrwała ten trudny dla niej czas dzięki wsparciu najbliższych i pomocy lekarza.
Jarosław Kret „Bardzo długo nie docierało to do mnie. Nie zdarzało się nic, żeby do mnie dotarło, że mam problem. Po prostu spadał nastrój. Na depresję choruje się z dwóch przyczyn: albo jest to uwarunkowane genetycznie, albo przydarza się nam, gdy zaistnieje tzw. czynnik spustowy, czyli np. tracimy pracę albo bliską osobę w życiu. Wtedy zaczyna się spadek formy psychicznej. U mnie tak było, że straciłem ukochaną pracę” – wyznał kilka lat temu Jarosław Kret.
Piotr Zelt „Kompletnie się rozlatywałem podczas tego pierwszego spotkania z lekarzem. Było to dla mnie strasznie krępujące, że nie jestem w stanie zapanować nad organizmem. Ostatnia rzecz, której bym chciał to, żeby ktoś mnie widział w takim stanie. To nie jest fajne dla mężczyzny, z którym coś takiego się dzieje na oczach drugiego mężczyzny” – mówił w rozmowie z magazynem „Show”.
Filip Chajzer prowadzący „Dzień dobry TVN”. „Paradoksalnie pandemia, która dla wielu ludzi stała się przyczyną depresji, mnie uratowała. Wybuchła wtedy, kiedy miałem swój najgorszy czas. Bałem się wyjść z domu, bałem się ludzi. Maseczka stała się moją czapką niewidką. Zakładałem ją, czapkę z daszkiem, okulary przeciwsłoneczne i byłem niewidoczny. Ja wtedy w środku… nie żyłem” – wyznał w wywiadzie dla „Vivy!”.
Aleksandra Hamkało aktorka po raz pierwszy terapię rozpoczęła kilka lat temu. Wówczas usłyszała następującą diagnozę: nawracające stany depresyjne z nerwicą lękową. „Stawiając tej chorobie czoła, krok po kroku odkrywałam swoje prawdziwe potrzeby i obawy. Leczyłam nie tylko depresję, ale też swoją relację z całym światem i z samą sobą. Moja terapeutka, gdzieś na początku naszej wspólnej drogi powiedziała, że »kiedyś będę wdzięczna za to doświadczenie«” – napisała na Instagramie.
Ralph Kaminski wokalista zachorował na depresję w 2017 r. „Po latach pracy nad sobą i nabieraniu wiedzy wiem, że w tej chorobie nie ma lepszych czy gorszych. Kimkolwiek jesteśmy, wszyscy jesteśmy równi i każdy tak samo zasługuje na wsparcie. Każdy ma swoje Mount Everest – dla mnie w trakcie choroby były nim występy sceniczne, dla kogoś może to być, pozornie banalne, wstanie z łóżka albo odważenie się, by poprosić o pomoc. I właśnie odwaga, by poprosić/sięgnąć po pomoc jest czymś ogromnie ważnym. Dlatego mówię o tym głośno” – wyznał w wywiadzie dla „Elle”.
Joanna Opozda przyznała, że po porodzie zmagała się z depresją i czuła się samotna. Z trudem radziła sobie, gdy jej syn zachorował. „Mimo ogromnego zmęczenia i złego samopoczucia, bo okres połogu nie był dla mnie łaskawy, działałam jak żołnierz. Znalazłam w sobie resztki sił, by zmierzyć się z depresją, na którą wówczas cierpiałam” – podkreśliła w rozmowie z „Party”.
Kazik Staszewski wokalista i lider zespołu „Kult” miał w życiu problemy z depresją. To spowodowało, że przez kilka lat nie tworzył piosenek. Ograniczył też koncerty i inne publiczne występy. “Mam za sobą parę lat ogólnego zniechęcenia i słabego nastroju, czyli tego wszystkiego, co się wiąże z depresją” – opowiadał w jednym z wywiadów. Jak przyznawał, choroba spowodowała u niego całkowite zniechęcenie, nie chciało mu się nawet wychodzić z domu. Z pomocą psychoterapeuty udało mu się wygrać z chorobą.
Marcin Bosak – “Na mój stan miały wpływ wydarzenia w życiu osobistym, a później pandemia. Pierwszy lockdown nie zrujnował mnie psychicznie, wręcz przeciwnie, ale już kolejny, który miał miejsce jesienią i zimą, niestety wywarł na mnie tak silne piętno, że pojawił się ponownie epizod depresyjny. Był silniejszy niż pierwszy. Wtedy zmieniłem leczenie. Połączenie farmakoterapii i psychoterapii ponownie poskutkowało i teraz na szczęście czuję się dobrze – czytamy na Wprost.pl.
Iga Krefft, aktorka i piosenkarka. “Gdyby nie leczenie, nie wiem, jak by się to skończyło… Nikt wtedy nie wiedział o tym, bo było to dla mnie potwornie wstydliwe. (…) Przez tyle lat wypierałam chorobę, która wcale się nie zmniejszała, tylko rosła w siłę. Autostrada do najgorszych stanów nie zatrzymywała się na lęku tylko przechodziła w zwykłą rezygnację z chęci na cokolwiek. Łatwiej było płakać, odczuwać ból całym ciałem i poddać się – tłumaczyła na Instagramie. Pomogło jej leczenie farmakologiczne, a wyznanie miało na celu zainspirować obserwatorów do szukania pomocy w momentach kryzysowych.
Małgorzata Ohme “Wiedziała doskonale, o co chodzi. Była buforem między mną a tym, co w danym momencie było mi niepotrzebne. Dbała o to, by wokół mnie nie było za dużo ludzi, żebym miał spokój – wspominał w rozmowie z Katarzyną Piątkowską. Jak podkreślił, dzięki chorobie wie, nad czym ma pracować i stawia sobie cele, do których musi dążyć.
Aktorka Anna Powierza również opowiedziała, jak ważne jest reagowanie na niepokojące sygnały, które wysyła nasz mózg i ciało. Jak wyznała dla Dzień Dobry TVN, kiedy była dzieckiem, miała problemy z nawiązywaniem kontaktów z innymi ludźmi. W trudnych momentach pomaga jej rozmowa ze specjalistą. Sama miałam depresję. Była to najstraszniejsza rzecz, jakiej doświadczyłam. Wiem dobrze, że nigdy, przenigdy więcej nie chciałabym ponownie jej przeżyć… Bo mogłoby mi się to nie udać. Nieleczona depresja to choroba śmiertelna. Znam… Znałam kilka osób, którym przeżyć się nie udało. Dlatego ja, gdy czuję się ze sobą gorzej, idę do specjalisty. 45 minut. Tyle trwa wizyta, która może tobie albo twojemu dziecku uratować życie – napisała na Instagramie.
Joanna Kołaczkowska z Kabaretu Hrabi, przyznała, że w 2010 r. miała depresję. Gwiazda zdradziła, że problemem były dla niej najprostsze czynności. “Gdy się obudziłam, to miałam taką świadomość: „Ojej, zaczyna się”. Wychodziłam do toalety, stałam przed lustrem i płakałam. Potrafiłam płakać bardzo długo, bo nie wyobrażałam sobie, że mam zejść na dół i zrobić śniadanie.
Lady Gaga piosenkarka wyznała, że od lat zmaga się z depresją i lękiem.
Adele brytyjska piosenkarka przyznała, że doświadczyła depresji po urodzeniu dziecka.
Jim Carrey aktor i komik Jim Carrey opowiadał o doświadczeniach z depresją i długotrwałym stosowaniu leków przeciwdepresyjnych.
Ellen DeGeneres znana prezenterka telewizyjna także mówiła o doświadczeniach z depresją.
Robin Williams cierpiał na depresję. Popełnił samobójstwo w 2014 roku.
Cara Delevingne modelka opowiedziała o doświadczeniach z depresją i lękiem.
J.K. Rowling autorka serii „Harry Potter” również cierpiała na depresję w przeszłości i odnosiła się do swoich doświadczeń publicznie.
Catherine Zeta–Jones aktorka, która otwarcie mówiła o swojej walce z depresją i zaburzeniem dwubiegunowym.
Brad Pitt – aktor, który opowiadał o depresji i problemach z nadużywaniem alkoholu.
Kristen Bell – aktorka walczyła z depresją i lękami.
Winona Ryder – aktorka, która doświadczyła epizodów depresyjnych.
Gwyneth Paltrow – aktorka opowiadała o problemach z depresją po urodzeniu dziecka.
Gigi Hadid – amerykańska supermodelka mówiła o doświadczeniach z depresją i lękiem.
Naomi Campbell – znana supermodelka, która w przeszłości wyznała, że doświadczyła epizodów depresyjnych.
Chrissy Teigen – modelka i osobowość telewizyjna opowiadała o walce z depresją poporodową.
Winston Churchill, brytyjski premier, który doświadczył okresów depresji i używał terminu „czarna chmura” do opisania epizodów depresyjnych.
Michael Phelps – amerykański pływak i najbardziej utytułowany olimpijczyk w historii. Phelps otwarcie mówił o depresji i problemach z emocjonalnym stanem zdrowia.
Ronda Rousey – była mistrzyni UFC (Ultimate Fighting Championship) i wrestlerka. Opowiedziała o walce z depresją po porażce w zawodach MMA.
Kevin Love – zawodowy koszykarz NBA, który otwarcie mówił o depresji i lękach, a także zaangażował się w działania na rzecz poprawy zdrowia psychicznego.
Serena Williams – znana tenisistka światowa mówiła o problemach z depresją poporodową.
Ricky Williams – były gracz futbolu amerykańskiego opowiadał o problemach z depresją i lękami.
Abby Wambach – była amerykańska piłkarka otwarcie mówiła o trudnościach emocjonalnych i duchowych.
Graeme Obree – szkocki kolarz torowy, próbował popełnić samobójstwo, ale ostatecznie pokonał depresję.
Lauren De Crescenzo – zawodowa kolarka szosowa, która doznała ciężkich obrażeń w wypadku rowerowym, co wywołało u niej epizod depresji i lęków.
Ben King – amerykański kolarz szosowy, który otwarcie mówił o walce z depresją i działalności na rzecz poprawy zdrowia psychicznego wśród sportowców.
Lucinda Brand – holenderska kolarka szosowa i przełajowa opowiedziała o problemach z depresją, aby zwiększyć świadomość na ten temat.
Dwayne „The Rock” Johnson aktor i były wrestler otwarcie opowiadał o depresji i problemach z samotnością w przeszłości.
Nicole Kidman amerykańska aktorka przyznała się, że cierpiała na depresję tuż po rozstaniu z Tomem Cruisem w 2004 roku.
Eva Longoria słynna aktorka przyznała, że nie była świadoma tego, że cierpi na depresję. Zaburzenia jedzenia i ciągłe przygnębienie pojawiły się u niej tuż po rozwodzie.
Ashley Judd przyznała, że był w jej życiu okres, kiedy rozważała samobójstwo. W roku 2006 spędziła w klinice leczącej zaburzenia depresyjne 42 dni. W wywiadzie dla „People” aktorka przyznaje, że był to dla niej czas, który uratował jej życie.
Halle Berry o depresji po rozwodzie z mężem opowiada: „Wzięłam psy, poszłam do garażu i usiadłam w samochodzie. Przez dwie lub trzy godziny tylko płakałam. To był czas, gdy czułam się najsłabsza w całym swoim życiu. Taki był skutek rozpadu małżeństwa”.
LeAnn Rimes słynna wokalistka mówiła o depresji: „Całymi dniami płakałam i leżałam w łóżku. Od 13 roku życia byłam osobą rozpoznawalną i to mnie przytłaczało. W końcu nauczyłam się radzić sobie z emocjami, które często ukrywałam”.
Victoria Azarenka – białoruska tenisistka, która przyznała się do depresji po urodzeniu dziecka. Opowiadała również o tym, jak depresja wpłynęła na jej grę.
Mardy Fish – były amerykański tenisista, który zrezygnował z rywalizacji wskutek depresji i lęku.
Andrea Petkovic – niemiecka tenisistka, która otwarcie mówiła o walce z depresją i lękiem scenicznym.
Robin Soderling – były szwedzki tenisista, który opowiedział o depresji i jej wpływie na karierę.
Stan Collymore – były angielski napastnik, który w autobiografii przyznał się co depresji i prób samobójczych.
Aaron Lennon – były angielski pomocnik, leczył się na depresję w 2017 roku.
Robert Enke – były niemiecki bramkarz chorował na depresję, popełnił samobójstwo w 2009 roku.
Frank Bruno – były brytyjski bokser otwarcie mówił o walce z depresją i zaangażował się w działania na rzecz poprawy zdrowia psychicznego.
Marcus Rashford – piłkarz choć nie mówi otwarcie o depresji, to w ramach działalności charytatywnej przyczynił się do zwiększenia świadomości na temat zdrowia psychicznego, zwłaszcza wśród młodzieży.
Paul Pogba piłkarz przyznał w jednym z wywiadów, że zmagał się z depresją
Kurt Cobain – założyciel i wokalista Nirvany otwarcie mówił o zmaganiach z depresją. Muzyk popełnił samobójstwo w 1994 roku.
Eminem – amerykański raper, który w utworach wielokrotnie poruszał tematy związane z depresją i problemami psychicznymi.
Elton John – brytyjski artysta, cierpiał na depresję i uzależnienie od alkoholu i narkotyków.
Demi Lovato – piosenkarka i autorka tekstów cierpiała na depresję.
Chester Bennington – były wokalista zespołu Linkin Park, popełnił samobójstwo w 2017 roku po długotrwałej walce z depresją.
DeMar DeRozan – amerykański koszykarz NBA otwarcie mówił o depresji.
Simone Biles – amerykańska gimnastyczka wycofała się z rywalizacji na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 2021 roku, przyznając, że ma problemy ze zdrowiem psychicznym.
Allison Schmitt – amerykańska pływaczka otwarcie mówiła o depresji. Zaangażowała się w działania na rzecz poprawy zdrowia psychicznego wśród sportowców.
Silken Laumann – była kanadyjska wioślarka otwarcie mówiła o depresji i innych problemach zdrowia psychicznego.
Sylvia Plath – amerykańska poetka i pisarka cierpiała na depresję w wyniku, której popełniła samobójstwo.
Ernest Hemingway – amerykański pisarz, zdobywca Nagrody Nobla, miał trudności z depresją i uzależnieniem od alkoholu.
David Foster Wallace – amerykański pisarz otwarcie mówił o depresji, popełnił samobójstwo w 2008 roku.
Virginia Woolf – brytyjska pisarka popełniła samobójstwo w wyniku depresji.
Vincent van Gogh – holenderski malarz miał trudności z depresją i uważa się, że cierpiał na zaburzenie dwubiegunowe.
Edvard Munch – norweski malarz chorował na depresję.
Yayoi Kusama – japońska artystka, znana z prac w stylu pop-art, opowiadała o doświadczeniach z depresją i obsesyjno-kompulsywnych zaburzeniach.
Billie Eilish – amerykańska piosenkarka, otwarcie mówiła o walce z depresją i samookaleczeniach.
Zayn Malik – były członek zespołu One Direction i solowy artysta, otwarcie mówił o problemach z depresją i lękami.
Kay Redfield Jamison – znana amerykańska psychiatra, autorka książek o depresji i zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych, sama cierpi na chorobę afektywną dwubiegunową.
Nassir Ghaemi – amerykański psychiatra, który zajmuje się badaniem zaburzeń nastroju, otwarcie mówił o swojej depresji.
Król Jerzy III – brytyjski król z XVIII wieku, cierpiał na poważne zaburzenia psychiczne, a jego życie i choroba zostały opisane w filmie „Szaleństwo króla Jerzego”.
Król Karol VI – austriacki cesarz z XVIII wieku, cierpiał na psychozę maniakalno-depresyjną i często był niezdolny do sprawowania władzy.
Pierwszymi ludźmi, którzy wylądowali na Księżycu, byli astronauta Neil Armstrong i astronauta Buzz Aldrin z amerykańskiej misji Apollo 11. Po powrocie na Ziemię borykali się z depresją.
Buzz Aldrin – patrz wyżej
Posłuchaj historii innych
Podcast “Podróż do męskości”to miejsce gdzie znajdziesz rozmowy z osobami, które pokonały depresję. Posłuchaj, może pomoże Ci to zrobić pierwszy krok ku lepszemu, zdrowemu życiu.
Gdzie szukać pomocy?
800 70 22 22 – Centrum Wsparcia dla Osób Dorosłych w Kryzysie Psychicznym
800 12 12 12 – Wsparcie psychologiczne w sytuacji kryzysowej – infolinia dla dzieci, młodzieży i opiekunów
116 111 – Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży
112 – W razie bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia
Uśmiechnięty, pewny siebie, pomocny. Zawsze było go pełno. Angażował się w liczne projekty. Założył m.in. jedną z największych grup triathlonowych w Polsce. Żył na pełnych obrotach. Nikt nie podejrzewał, że po powrocie do domu cierpi, czuje się samotny i niepotrzebny.
O piekle, które przeszedł przez depresję wiedziały (do chwili nagrania podcastu) tylko trzy osoby. Kiedy w lipcu 2023 roku posłuchał >>Podróży do męskości<< ucieszył się, że nie jest sam. Napisał do mnie, podziękował za rozmowę i przyznał, że też choruje na depresję. Spotkaliśmy się na początku tego roku. Stwierdził, że chce opowiedzieć swoją historię z nadzieją, że pomoże innym zrobić krok ku zdrowiu, ku lepszemu życiu.
Mieszko Nowak w szczerej do bólu rozmowie, chwilami słuchając go dosłownie czułem to cierpienie, opowiada jak doszło do tego, że zachorował, dlaczego wstydził się poprosić o pomoc i co się wydarzyło, że stojąc przed ścianą, planując jak umrze, poderwał się jeszcze raz i wygrał bitwę o lepsze życie.
Niektóre cytaty Mieszka:
Triathlon (sport) jest ucieczką przed rzeczywistością, z którą nie chcemy się zderzyć.
Codziennie jeździłem na trenażerze (rower stacjonarny) trzy godziny, biegałem w nocy, na mrozie po lesie. Chciałem przestać czuć ból psychiczny. Pomagało tylko na chwilę. Doszło do tego, że chciałem się przewrócić i już nie wstać, zamarznąć.
Nie da się uciec przed bólem psychicznym, można go na chwilę zagłuszyć, ale on nie odejdzie, nie ustąpi, wrócić ze zdwojoną siłą.
Katując się chciałem udowodnić sobie, że jestem coś jeszcze wart.
Wstyd i strach nie pozwoliły mi poprosić o pomoc.
Od dziecka ojciec uczył mnie, aby nie okazywać słabości.
Na problemy, które dotykały mnie już w podstawówce miałem jeden sposób. Upychać je i zamykać w sobie.
Po szkole wracałem do domu, na pytanie rodziców jak było, odpowiadałem, ok i zamykałem się w pokoju. Byłem cichym, grzecznym i samotnym chłopcem, a rodzicie poklepywali mnie za to po plecach.
Czułem się wartościowy, kiedy dawałem coś od siebie, a kiedy o coś musiałem poprosić, czułem się problemem. Więc nie prosiłem.
Chciałem być sprzedawcą lodów, którego wszyscy kochają.
Tonie się po cichu. Na depresję też się choruje po cichu. Trudno wziąć telefon i zadzwonić, poprosić o pomoc, kiedy tak naprawdę myślimy tylko o tym, aby odebrać sobie życie i przestać być problemem.
Zapraszam do wysłuchania rozmowy z Mieszkiem Nowakiem
Marcin Dybuk
Życzymy dobrego dnia, wieczoru, nocy (kto wie kiedy słuchacie) i dziękujemy, że jesteście i wspieracie nas w tej podróży (POSTAW KAWĘ AUTOROWI).
Dziękuję Tomaszowi Snake Kamińskiemu za realizację dźwiękową.
Siedział z liną w garażu. Myślał, że lepiej będzie jak zniknie. Dzięki temu inni nie będą cierpieć, a koszmar depresji się zakończy.
Karol Czuba przeszedł długą drogę do punktu, w którym powiedział, że nie da rady, ma dość i potrzebuje pomocy. Co ciekawe, od tego momentu minęło jeszcze trochę czasu, aż trafił do psychiatry. Jak podstępna i niebezpieczna jest depresja przekonał się, kiedy choroba zwaliła go z nóg, dosłownie.
Dzisiaj, kiedy czuje się dużo lepiej postanowił opowiedzieć o tym, jak do tego doszło, że pędził niczym czerwone ferrari i uderzył w betonowy mur.
Kiedy pytam Karola, co było największą przeszkodą w poproszeniu o pomoc, odpowiada szczerze: Wstyd. Niesamowite jest to, że potrafi on tak sparaliżować człowieka, że nawet wiedząc, iż jest źle, że potrzebuje szybko pomocy, zwleka, ryzykuje życie.
To jak się w końcu udało wyrwać Karolowi ze szponów DEPRESJI?
Psychiatra Mateusz Kawka opowiada skąd się bierze depresja
Życzę dobrego dnia, wieczoru, nocy (kto wie kiedy słuchacie) i dziękuję, że jesteście i także wspieracie mnie w tej podróży (POSTAW KAWĘ AUTOROWI).
Dziękuję Tomaszowi Snake Kamińskiemu za realizację dźwiękową.
Depresja to choroba, która zmienia życie człowieka powoli. Pierwsze symptomy są niezauważalne. Niekiedy potrzeba lat, aby zadać sobie pytanie co się ze mną dzieje i wyciągnąć rękę po pomoc.
Syty nie zrozumie głodnego. Tak samo jak zdrowemu trudno zrozumieć chorego. Szczególnie na depresję. Mimo, że coraz więcej mówi się na ten temat (i bardzo dobrze), to ciągle pozostaje tematem wstydliwym. Niestety! Tym bardziej, że może to być choroba śmiertelna, o czym przekonałem się na własnej skórze. Mój dziadek przed laty popełnił samobójstwo.
Dzisiaj kiedy także doświadczyłem depresji, a efektem tego i dziennikarskiej ciekawości jest podcast PODRÓŻ DO MĘSKOŚCI , mam okazję często rozmawiać z osobami, które zmagały się, zmagają lub boją się zmierzyć z depresją. Martwi mnie szczególnie ta trzecia grupa, bo jest liczna i często do niej trudno dotrzeć. Każdy z nas może pomóc, pod warunkiem, że będzie wiedział co się dzieje z kimś nam bliskim. Poniżej rozmowa z psychiatrą Mateuszem Kawką, który objaśnia czym karmi się depresja i skąd się bierze. Co i jak możemy zrobić, aby pomóc osobie chorej. W tej rozmowie jest wiele ważnych informacji.
Czytaj dalej pod podcastem
Próbując wyjaśnić jak czuje się osoba chora na depresję i dlaczego potrzebuje pomocy, napisałem wiersz. Może właśnie taka forma lepiej dotrze do niektórych z nas. Pod wierszem także dwie rozmowy z Rafałem i Jakubem, którzy opowiadają o swoich przejściach z depresją. Oni wygrywają wojnę, ale nie każdy ma tyle szczęścia.
Depresanci
Ukąszeni przez śmierć, sparaliżowani. Zawieszeni między życiem, a unicestwieniem. Pogrążeni w ciemności, unieruchomieni, oddychający. Osamotnieni, niegdyś spragnieni ludzi. Bezsilni, zgrywający skałę. Wpatrzeni w okno, nie zdolni dostrzec nadziei.
Życzę dobrego dnia, wieczoru, nocy (kto wie kiedy słuchacie) i dziękuję, że jesteście i także wspieracie mnie w tej podróży (POSTAW KAWĘ AUTOROWI).
Dziękuję Tomaszowi Snake Kamińskiemu za realizację dźwiękową.
Dziś mam dla Was wyjątkowy odcinek podcastu, pełen ważnych informacji i mądrości. Rozmawiałem z Mateuszem Kawką, wybitnym psychiatrą, który odsłania tajemnice współczesnych problemów zdrowia psychicznego.
W trakcie rozmowy zgłębiliśmy temat depresji, ale nie tylko. Prześwietliliśmy, skąd bierze się choroba, jakie jest nowe podejście do jej leczenia i jak życie w dzisiejszym świecie wpływa na zdrowie psychiczne.
Jeden z ważnych punktów, o którym rozmawialiśmy, to dlaczego mężczyźni często tak późno zgłaszają się do lekarza po pomoc. Mateusz Kawka dosadnie omawiał, jakie szkodliwe przekonania narosły wokół męskości i jak to wpływa na ich zdrowie psychiczne.
Mężczyźni są skuteczniejsi
Przyjrzeliśmy się również różnicom między płciami w przypadku prób samobójczych i wyjaśniliśmy dlaczego podejmowane przez mężczyzn są skuteczniejsze. Omówiliśmy także kryteria diagnozy depresji, jak objawia się choroba oraz czy złość może być jednym z jej symptomów.
W trakcie rozmowy padały pytania, które często nieświadomie towarzyszą nam w codzienności. Czy bardziej obawiamy się wizyty u psychiatry czy opinii społecznej? Jak długo można chorować, nie zdając sobie sprawy z istnienia choroby? Czy depresja może mieć wpływ na przebieg innych schorzeń?
Nie tylko depresja
Mateusz Kawka w sposób wyjątkowo przystępny wyjaśniał rolę farmakologii i psychoterapii w leczeniu depresji. Zdradził także co jeszcze może być pomocne w walce z chorobą. Wskazał, jak możemy wesprzeć osoby borykające się z depresją i jakie zmiany powinny zaszczepić się w społeczeństwie, aby lepiej zrozumieć i ich wesprzeć.
Nie tylko depresja była tematem rozmowy. Omówiliśmy również inne trudności, z którymi borykają się Polacy, jakie emocje towarzyszą nam na co dzień i jak możemy nauczyć się pracować z uczuciami.
Na zakończenie Mateusz Kawka zachęca wszystkich słuchaczy do sięgnięcia po pomoc, zaznaczając, jak ważne jest otwarcie się na wsparcie lekarza w procesie leczenia.
Zapraszam Was do wysłuchania tego niezwykle wartościowego odcinka! 🎧
Pozdrawiam, Marcin Dybuk
Ps. Dziękuję Wam wszystkim za wsparcie oraz Tomkowi „Snekowi” Kamińskiemu za realizację dźwiękową. Wasze wsparcie jest niesamowite i naprawdę pomaga w rozwoju tego podcastu! Dziękuję z całego serca! Jeśli Ci się podobało, uważasz, że teksty są ważne i chciałbyś mnie wesprzeć, POSTAW KAWĘ.
“Drinka lepiej wypij, młoda jesteś, a nie tam lekami się trujesz”. To zdanie usłyszała od teściowej osoba chora na depresję. Najbliżsi potrafią ranić słowami bardziej niż nożem. Niestety, tam gdzie jest potrzebne wsparcie występuje brak zrozumienia. Sprawdź co warto wiedzieć, aby nie zranić, a pomóc choremu.
Według różnych statystyk co czwarty, a nawet trzeci europejczyk choruje na depresję. To oznacza, że niemal każdy z nas ma lub miał do czynienia z taką osobą. Niestety, wiedza jak się zachowywać wobec chorego jest niska, a może nawet i to określenie jest zbyt wygórowane. W rozmowach, które przeprowadziłem w ramach podcastu “Podróż do męskości” z Joanną Porembą, Jakubem Krzyżakiem czy Rafałem Mrowickim, moi goście zgodnie podkreślali, że słowa, które słyszeli od bliskich raniły bardziej niż nóż.
Nie bądź beksa. Nie maż się.
Co z Ciebie za facet.
Przecież wszystko masz, jesteś zdrowa, masz pracę, rodzinę. Czego Ci jeszcze potrzeba. Nie przesadzaj.
Weź się w garść! Inni mają gorzej!
Ty nie masz depresji, po prostu jesteś leniem.
Przestań się nad sobą użalać, lepiej rusz się z kanapy.
Nie wiem jak postępować z takimi jak wy!
Czytaj dalej poniżej podcastu
A hitem, który usłyszałem kilka dni temu od osoby, która zmaga się z chorobą, było zdanie od teściowej: “Drinka lepiej wypij, młoda jesteś, a nie tam lekami się trujesz”.
To naprawdę boli
Nie ma nic gorszego, jak takim lub podobnym tekstem “poczęstować” osobę, która zmaga się z depresją, która cierpi każdego dnia, a wstanie z łóżka jest wysiłkiem niekiedy przekraczającym jego możliwości. Osoba, która dziesiątki razy w wyobraźni wieszała się na drzewie lub zażywała tabletki, które miały przerwać jej cierpienie.
Trudno opisać jak czuje się osoba z depresją. Tak jak trudno sytemu zrozumieć głodnego. Słowa nie opiszą dobrze tego bólu. A gdyby spróbować?
Zamknij oczy, przypomnij sobie najgorszą rzecz, której doświadczyłaś/eś i pomnóż to kilka razy. Niestety, nie ma gwarancji, że próba ta przyniesie oczekiwany efekt. Dlaczego? Bo w codziennym pędzie życia jesteśmy uzbrojeni w zbroję, a skorupa niczym żółwia chroni nas przed niebezpieczeństwem. Osobę chorą już nic nie chroni.
Empatia potrzebna w czasie depresji
Dlatego tak ważna jest empatia w relacjach ze zmagającymi się z depresją. Wymaga ona wyjątkowej troski i zrozumienia. Poniżej prezentuję kilka zasad, które mogą się przydać w codziennym, i nie tylko, obcowaniu z cierpiącymi.
Okazuj choremu zrozumienie i wsparcie. Powiedz, że jesteś dostępny/a i możecie porozmawiać, że jesteś gotowy/a pomóc w miarę możliwości.
Czytaj dalej poniżej podcastu
Słuchaj,
kiedy osoba z depresją chce porozmawiać i nie próbuj jej przekonywać, że „wszystko będzie w porządku” lub że „to tylko przejściowe”. Słuchanie (nieprzerywanie jak druga osoba mówi) z empatią jest często ważniejsze niż dawanie rad. To chory wie najlepiej, jak się czuje, wie, jak cierpi. Kiedy będziemy aktywnie słuchać mamy szansę naprawdę usłyszeć co dzieje się z najbliższą osobą. Ponadto możemy usłyszeć własne myśli, emocje towarzyszące rozmowie. To niezwykle ważne, bo jest podstawą do zrozumienia i akceptacji stanu drugiej osoby.
Unikaj oceniania
lub krytykowania. To nie jest jej/jego wina, że cierpi na chorobę, a komentarze krytyczne mogą tylko pogorszyć stan. Nie porównuj problemów jednej osoby z drugą. Każdy ma swoją skalę wytrzymałości, indywidualne odczucia, uczucia, a ból, cierpienie i smutek nie równa się z niczym innym. Nie podważaj słów i emocji chorego. Kiedy usłyszysz, że osoba nie ma siły wstać z łóżka, nie podważaj tego, nie doradzaj, tylko albo aż bądź obok. To może wydawać się niekiedy trywialne, ale czasem jest to jedna z najtrudniejszych czynności do wykonania. Być oznacza jednocześnie słuchać, akceptować i rozumieć.
– Najbliżsi boją się o nas, że zrobimy sobie krzywdę. Popełnimy samobójstwo, bo z tym się kojarzy im depresja – mówi jedna z osób chorych na depresję. – Osaczają, naciskają, na siłę chcą pomóc, a czasami wystarczy zrobić herbatę, przynieść pudełko chusteczek, przykryć kocem i dać całusa. Trwanie i bycie to coś najlepszego. Generalnie i tak to chory musi chcieć wrócić do zdrowia i podjąć walkę. Najbliżsi są wsparciem, ale dużo zależy od nas samych.
Zachowaj cierpliwość i pomóż
Leczenie depresji może być długotrwałe. Osoba taka może mieć dni gorsze i lepsze, a jej stan może się poprawiać i pogarszać. Pamiętaj także, że nikt nie chce bardziej być zdrowy, niż osoba chora na depresję.
Pomóż osobie z depresją znaleźć odpowiednie wsparcie, takie jak leczenie terapeutyczne lub farmakologiczne. Zachęć ją do konsultacji z psychiatrą lub terapeutą, a jak trzeba pomóż jej zapisać się do specjalisty. Zaproponuj towarzystwo w drodze do lekarza, poczekaj w poczekalni w czasie wizyty. Pamiętaj jednak, że wszystko co robisz musi być w zgodzie z wolą osoby chorej.
Czytaj dalej poniżej podcastu
Osoba z depresją może mieć trudności z wykonywaniem codziennych czynności, takich jak gotowanie, sprzątanie czy opieka nad sobą. Pomóż osobie z depresją w dbaniu o siebie, szczególnie jeśli widzisz, że ma z tym trudności. To może obejmować przypominanie o przyjmowaniu leków, zachęcanie do regularnego jedzenia, picia wody i aktywności fizycznej.
Warto szanować potrzeby osobistej przestrzeni i czasu. Jeśli chory potrzebuje samotności uszanuj to, nie obrażaj się.
Staraj się zrozumieć,
jak działa depresja. Poszukaj przydatnych artykułów, posłuchaj podcastów, skontaktuj się z lekarzem, który wytłumaczy Ci, co przeżywa chory. Zrozumienie chorego potrafi być bardzo trudne.
Zadbaj o siebie
Na depresję choruje konkretna osoba, ale choroba dotyka całą rodzinę. Patrzenie jak ktoś cierpi jest trudne i bolesne. Pozostawia ślad w psychice. Opieka nad osobą z depresją może być trudna i wymagać dużo cierpliwości. Dlatego pamiętaj o własnym zdrowiu psychicznym i zwracaj się o wsparcie, jeśli również potrzebujesz pomocy.
Ważne jest, aby zrozumieć, że depresja to choroba, a nie wybór. Osoba cierpiąca na depresję potrzebuje wsparcia i zrozumienia, a jej droga do zdrowia może być długa. Dlatego ciepłe, empatyczne i trwałe wsparcie ze strony rodziny jest kluczowe w procesie leczenia i powrotu do zdrowia.
I pamiętaj nie win siebie za chorobę bliskiej osoby, że jej nie rozumiesz, że nie jesteś w stanie poczuć tych emocji i że wydają się tobie zupełnie nie logiczne. To co dla ciebie jest codziennością i zwyczajną czynnością dla chorego bywa sukcesem. Tym jest wyjście z domu, a czasem nawet wymycia zębów.
Łagodnie mobilizuj zanim zadziała lek
To co warto jeszcze wiedzieć o depresji w kontekście bliskiej osoby, to to, że leki nie od razu zaczynają działać. Potrzeba na to od dwóch do czterech tygodni. W tym okresie przyda się choremu mentalne wsparcie. Ponadto mogą się pojawić skutki uboczne, niekiedy dotkliwe np. wymioty, senność, ból głowy. W niektórych przypadkach spadek libido. W takiej sytuacji warto skontaktować się z lekarzem i porozmawiać o zmianie leku. W moim przypadku dopiero trzeci lek okazał się dobry, a sam proces dojścia do tego momentu trwał cztery miesiące i kolejne trzy tygodnie, aż zaczął działać i przyniósł oczekiwane efekty.
Marcin Dybuk foto pexels.com/Liza Summer
Jeśli Ci się podobało, uważasz, że teksty są ważne i chciałbyś mnie wesprzeć, POSTAW KAWĘ. Dzięki!
——————————————————————————————————————–
Gdzie szukać pomocy w kryzysowych sytuacjach?
800 70 22 22 – Centrum Wsparcia dla Osób Dorosłych w Kryzysie Psychicznym
800 12 12 12 – Wsparcie psychologiczne w sytuacji kryzysowej – infolinia dla dzieci, młodzieży i opiekunów
116 111 – Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży
112 – W razie bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia
Instytut Przeciwdziałania Wykluczeniom prowadzi pierwszy w Polsce telefon zaufania dla mężczyzn https://www.fundacjaipw.org tel. 608 271 402 pomoc@pomesku.org
Centrum Wsparcia dla Osób Dorosłych w Kryzysie Psychicznym https://centrumwsparcia.pl tel. 800 70 2222 porady@centrumwsparcia.pl
Telefon zaufania dla dzieci prowadzony przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę https://116111.pl tel. 116 111 4.
Telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawie bezpieczeństwa dzieci prowadzony przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę https://800100100.pl tel. 800 100 100
Na depresję choruje 280 milionów (3,8 proc.) ludzi na świecie. Według WHO do 2030 roku będzie najczęściej występującą chorobą na Ziemi. W Polsce nie ma dokładnych danych, ale w ciągu roku leki przeciwdepresyjne wykupuje półtora miliona osób.
Nie wiadomo, ile osób w Polsce cierpi na depresję, bo nie wszyscy zgłaszają się do lekarza, a część chorych leczy się prywatnie i nie chce ujawniać choroby. Z danych Narodowego Funduszu Zdrowia wynika, że refundowane leki przeciwdepresyjne w 2021 r. wykupiło 1,5 mln osób i było to o 59 proc. więcej niż w 2013 r. W tym samym roku udzielono świadczeń 682 tys. pacjentom z rozpoznaniem depresji jako chorobą główną lub współistniejącą.
Depresja to poważne zaburzenie nastroju, które wpływa na sposób, w jaki osoba myśli, czuje i się zachowuje.
Jest to stan charakteryzujący się uczuciem przygnębienia, smutku, utratą zainteresowania życiem i przyjemnością. Często towarzyszącymi objawami jest zmęczenie, trudności w koncentracji, zaburzenia snu, utrata apetytu oraz myśli samobójcze. Depresja znacząco wpływa na jakość życia i zdolność do funkcjonowania.
Różne objawy depresji
Objawy depresji mogą być różne u różnych osób i różnić się pod względem intensywności. W niektórych przypadkach mają charakter przejściowy, w innych stają się przewlekłą chorobą. Leczenie może obejmować terapię psychofarmakologiczną (za pomocą leków przeciwdepresyjnych) oraz psychoterapie.
Ważne jest, aby szukać pomocy profesjonalnej, jeśli podejrzewasz u siebie lub u kogoś innego wystąpienie depresji. Ekspercka pomoc może pomóc zrozumieć jej przyczyny i opracować plan leczenia, który może wesprzeć w poprawie stanu psychicznego.
Leczenie depresji
Leczenie może być skomplikowane i zależy od wielu czynników, w tym od rodzaju i ciężkości objawów oraz indywidualnych potrzeb pacjenta. Poniżej przedstawiam ogólny przegląd metod leczenia depresji:
Psychoterapia, np. poznawczo-behawioralna (CBT): Jest jednym z najczęściej stosowanych rodzajów terapii w leczeniu depresji. Pomaga pacjentom identyfikować negatywne myśli i wzorce zachowań, które przyczyniają się do depresji, a następnie pracować nad ich zmianą.
Terapia interpersonalna (IPT): Skoncentrowana jest na poprawie relacji interpersonalnych pacjenta, co może pomóc w złagodzeniu objawów depresji.
Farmakoterapia: W przypadku umiarkowanej lub ciężkiej depresji lekarz może przepisać leki przeciwdepresyjne.
Terapia grupowa: W niektórych przypadkach, terapia grupowa może być pomocna, ponieważ pozwala pacjentom dzielić się doświadczeniami i wsparciem z innymi osobami borykającymi się z depresją.
Samopomoc: Wspierające środowisko może również pomóc w leczeniu depresji. To obejmuje utrzymywanie zdrowego stylu życia, takiego jak
regularna aktywność fizyczna, zdrowa dieta, sen i unikanie nadmiernego spożywania alkoholu czy substancji psychoaktywnych.
Wsparcie rodzinne i społeczne: Wsparcie ze strony rodziny i przyjaciół może być kluczowe w procesie leczenia. Edukacja rodziny na temat depresji i jej leczenia może poprawić zrozumienie i wsparcie dla osoby cierpiącej.
Inne działania: Inne formy aktywności, w tym fizycznej, jak np. joga, medytacja, masaże czy akupunktura mogą wesprzeć podstawowy proces leczenia depresji i złagodzić objawy, nie są jednak i nie mogą być podstawową formą leczenia. Warto zawsze przed podjęciem skonsultować sie z lekarzem.
Niezależnie od wybranej metody leczenia, ważne jest regularne monitorowanie postępów i dostosowanie planu leczenia. Osoby cierpiące na depresję powinny również być świadome objawów nawrotu i w razie potrzeby skonsultować się z profesjonalistą. Leczenie depresji jest możliwe, i wiele osób odzyskuje zdrowie psychiczne po odpowiedniej opiece i wsparciu. Jeśli ty lub ktoś, kogo znasz, cierpi na depresję, zachęcam do skonsultowania się z lekarzem lub specjalistą w dziedzinie zdrowia psychicznego, aby uzyskać indywidualny plan leczenia.
Istnieje wiele rodzajów depresji. Oto kilka z nich:
Depresja kliniczna (depresja major): Jest to rodzaj depresji, który charakteryzuje się występowaniem jednocześnie wielu objawów, takich jak głębokie uczucie smutku, utrata zainteresowania życiem, zaburzenia snu, apetytu, zmęczenie i trudności w koncentracji. Objawy te utrzymują się przez co najmniej dwa tygodnie i znacząco wpływają na codzienne funkcjonowanie.
Depresja dwubiegunowa (choroba afektywna dwubiegunowa): Jest to rodzaj depresji, który obejmuje epizody depresyjne i epizody manii lub hipomanii. Epizod manii charakteryzuje się nadmierną ekscytacją, nadmiernym optymizmem, zwiększoną aktywnością, a także ryzykownym zachowaniem. Epizod hipomanii jest łagodniejszy niż mania. Osoby z chorobą dwubiegunową przeżywają okresy depresji i okresy wyższego nastroju.
Depresja sezonowa: Ta forma depresji występuje sezonowo, najczęściej zimą, gdy dni są krótsze i mniej nasłonecznione. Objawy depresji sezonowej obejmują smutek, nadmierną senność, zmęczenie i apetyt na węglowodany.
Depresja dystymiczna (dystymia): Jest to przewlekła forma depresji, która trwa co najmniej dwa lata. Osoby z dystymią mogą doświadczać mniej intensywnych objawów depresji, ale są one obecne przez długi okres czasu.
Depresja poporodowa: To rodzaj depresji, która występuje u kobiet po porodzie. Objawy mogą obejmować smutek, uczucie beznadziejności, problemy ze snem i lęki. Depresja poporodowa może wystąpić zarówno po urodzeniu dziecka, jak i kilka miesięcy po porodzie.
To tylko kilka przykładów rodzajów depresji, a istnieje wiele innych, w tym mieszane postacie depresji. Każda osoba może doświadczać choroby w nieco inny sposób, dlatego ważne jest, aby dokładna diagnoza i plan leczenia były dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta. Jeśli masz podejrzenia, że ty lub ktoś inny cierpi na depresję, ważne jest, aby skonsultować się z psychiatrą. Nie obawiaj się, to jest tylko i aż lekarz, taki jak lekarz pierwszego kontaktu, dentysta itp. I, co ważne obowiązuje go tajemnica zawodowa, co oznacza, że nikt się nie dowie o Twojej wizycie, jeśli Ty nie będziesz chciał tą wiedzą się podzielić z innymi. Chciałbym także podkreślić, że czekanie, że coś minie może się źle dla Ciebie skończyć. Jak podkreślają eksperci zbyt wielu mężczyzn, zbyt późno trafiają do lekarza, co często kończy się samobójstwem. Depresja jest chorobą śmiertelną, ale taką nie musi być.
800 70 22 22 – Centrum Wsparcia dla Osób Dorosłych w Kryzysie Psychicznym
800 12 12 12 – Wsparcie psychologiczne w sytuacji kryzysowej – infolinia dla dzieci, młodzieży i opiekunów
116 111 – Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży
112 – W razie bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia
Instytut Przeciwdziałania Wykluczeniom prowadzi pierwszy w Polsce telefon zaufania dla mężczyzn https://www.fundacjaipw.org tel. 608 271 402 pomoc@pomesku.org
Centrum Wsparcia dla Osób Dorosłych w Kryzysie Psychicznym https://centrumwsparcia.pl tel. 800 70 2222 porady@centrumwsparcia.pl
Telefon zaufania dla dzieci prowadzony przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę https://116111.pl tel. 116 111 4.
Telefon dla rodziców i nauczycieli w sprawie bezpieczeństwa dzieci prowadzony przez Fundację Dajemy Dzieciom Siłę https://800100100.pl tel. 800 100 100
Rozmowa z Rafałem Mrowickim, dziennikarzem Wirtualnej Polski, który od sześciu lat zmaga się z chorobą.
Rafał pierwszy raz z depresją i stanami lękowymi miał do czynienia w gimnazjum. Wtedy “podpadł” nauczycielce, która była szkolnym straszakiem.
-Zachowuj się, bo powiem pani X, a ona cię zniszczy – to zdanie, które młodzież często słyszała w placówce.
Niestety, było w tym powiedzeniu dużo prawdy. Rafał podczas terapii jako już dorosła osoba przepracował traumę związaną z zachowaniem nauczycielki, ale jak sam przyznaje w rozmowie, to nie była jedyna przyczyna, która doprowadziła go do stanów lękowych i depresji. Złe myśli, ataki paniki dopadały go nagle, nawet podczas spotkań z przyjaciółmi.
Dlaczego i jak długo nie chciał z nikim rozmawiać?
Ile czasu zajęło mu poproszenie o pomoc ekspertów?
Jak świadomość o tym, że inni też zmagają się z chorobą pomaga walczyć z depresją?
Czego się boimy w czasie choroby?
Co ukrywają osoby chore na depresję?
Co uchroniło Rafała przed samobójstwem?
Dlaczego warto stanąć w prawdzie i to jak najszybciej?
Jak rozpoznać zbliżające się gorsze dni?
Dlaczego przyznanie się do słabości jest ważne w życiu człowieka?
Poszukiwanie pomocy może być pierwszym krokiem do poprawy reszty życia…
Zapraszam do rozmowy Marcin Dybuk
Jeśli podobają Ci się tematy poruszane w Podróży do męskości i chciałbyś POSTAWIĆ autorowi KAWĘ, będzie mi niezmiernie miło. Jak to zrobić? Kliknij TUTAJ i poświęć minutę oraz jedną kawę. Ty wybierasz jakiej wielkości ?
